2018-01-31 Lombok

WONSDAG 31 JANUARI

Vandaag huur ik een fiets. een soort mountainbike-achtig model. Met een mandje voorop. En een diep profiel in de banden, vanwege de plassen, het zand en de modder.

Ik zet mijn rokken met een grote speld vast, want er zitten geen rok-/jasbeschermers op. Op een rustig plekje oefen ik eerst een beetje. Zweten. Maar al gauw heb ik het te pakken.

Even uitrusten bij een paar meisjes op een achtererf. De man van één van hen komt er bij.

 

 

 

 

 

 

 

Wat trouwen ze hier al jong! Trouwen en snel kinderen krijgen is één van de belangrijkste dingen voor de Filipijnen. Als je vertelt dat je geen kinderen hebt, kijken ze je geschokt en meewarig aan…

Overal koeien, kippen en geiten…

 

 

 

 

 

 

 

 

Hekken en gevels van aangespoeld hout…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

…en natuurlijk de zoetgeurende Lombok flower (die op Bali Bali flower heet en in Thailand Thai flower).

In het noordwesten van het eiland het grote meer… – waar je niet in kunt zwemmen.

 

 

 

 

 

Op

Ik rij nog even door naar de westkust, waar ik bij een  familierestaurantje een trotse vader met kind vereeuwig en meteen maar een hapje eet hapje eet met uitzicht over de zee.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de terugweg kom ik vóór een klein winkeltje nog een leuke moeder en dochter tegen, waar ik even bij neerstrijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dan is het tijd om naar huis te gaan en een paar uur te slapen. Aaaah… languit in mijn brede bed! Binnen de kortste keren ben ik o der zeil.

Teen half negen ben ik weer uitgerust en ik besluit naar het smaakvolle Karma restaurant te wandelen tien minuten verderop, dat ik gisteren heb ontdekt, voor een verfijnde maaltijd met een verse kokosnoot. Aan de bar, met de verkoelende avondwind, de zilte geur en de golfslag van de donkere zee. Ebbyn, de barman die mij bedient, schiet een plaatje van mij en wil zelf ook wel even op de foto.

 

 

 

 

 

 

Wat een heerlijke dag! Thuis werk in in bed nog een tijdje aan mijn boekvertaling en mijn blog, totdat mijn oogleden vanzelf zwaar worden en de horizontale positie lokt…